21 Αυγούστου 2014

Μπόμπος.

Με ξύπνησαν πρωί πρωί, ημέρα Κυριακή. Ο άντρας άρχισε να μου φορτώνει βαλίτσες, βαλιτσάκια, σακούλες, αντηλιακά και διάφορα άλλα πειστήρια επερχόμενων καλοκαιρινών διακοπών. Μετά κατέβηκε κι η γυναίκα χαρούμενη κι αεράτη με μια κάμερα παραμάσχαλα και μια σακούλα καφεΐνη. Με καβάλησαν κι οι δύο, απτόητοι που είχαν αυξήσει το βάρος που ήμουν υποχρεωμένος να κουβαλήσω κατακόρυφα. Αρχικά τους οδήγησα σε κάποια εθνική οδό, βγαίνοντας έξω από την άδεια Αθήνα. Αν και με λυπόντουσαν και δε με τρέχανε πολύ, λόγω του φορτίου μου και τις θερμοκρασίες ισημερινού, άρχισα να κουράζομαι. Οι πρώτες μας στάσεις ήταν μπροστά σε κάτι διόδια όπου ο οδηγός αντάλλασσε με μία υπάλληλο ένα απόκομμα με χρήματα κι έπειτα σηκωνόταν η μπάρα κι ενεργοποιούσε τον βζιιιν μηχανισμό μου. Οι στάσεις αυτές ήταν μάλλον ανεπιθύμητες και οι δύο επιβάτες μου τις χρέωναν σε κάποιο ελληνικό δημόσιο ενώ το στόλιζαν με βωμολοχίες που δε μου επιτρέπεται να μεταφέρω. Σε κάποια έξοδο στρίψαμε δεξιά και χάρηκα σκεπτόμενος ότι φθάνουμε, μα ούτε στους πιο απεχθείς εφιάλτες μου δεν είχα δει τους δρόμους που θα ακολουθούσαν. Αρχίσαμε να ανεβαίνουμε σε κάποιο βουνό, το οποίο ναι μεν ήταν δροσερό, αφού ήταν γεμάτο πρασινάδα και δέντρα που σχημάτιζαν φυσικά, σκιερά περάσματα, αλλά είχε δρόμους για δύο του είδους μου, ενώ με το ζόρι χωρούσα μόνος μου (και που δεν είμαι και κανένα τζιπ). Επιπλέον δεν υπήρχαν σχεδόν πουθενά προστατευτικές μπάρες, με αποτέλεσμα σε κάθε στροφή να κλείνω το μάτι στο γκρεμό.Ο δίσκος πλατό μου είχε αρχίσει να με ενοχλεί πλέον αισθητά και δυσκολευόμουν να συμμορφωθώ στις εντολές του εσώκλειστου οδηγού. Τι τα θες, τι τα γυρεύεις, κάποια στιγμή έδωσε ο Ήφαιστος και φτάσαμε. Ο τόπος διαμονής ήταν το ίδιο πράσινος με τη διαδρομή και κατέληγε σε θαλασσινό νερό χρώματος σμαραγδί. Οι θνητοί μετέφεραν όλα τους τα συμπράγκαλα σε ένα πλάτωμα και με παράτησαν εκεί σχεδόν και για τις επόμενες ώρες. Έστησαν ένα υφασμάτινο σπίτι δίπλα σε κάποια άλλα που υπήρχαν ήδη εκεί αν και τον περισσότερο χρόνο μέσα σε αυτό το επταήμερο τον πέρασαν τελικά πλατσουρίζοντας και διαβάζοντας βιβλία. Αποπειράθηκαν φυσικά να με ξαναμετακινήσουν αλλά μετά από έντονες, δικές μου διαμαρτυρίες, τους απασχόλησε επιτέλους η υγεία μου και με παράτησαν ήσυχο. Κάποιο βράδυ, μετά από ένα ρεσιτάλ εναλλασσόμενων μπουμπουνητών και αστραπών, έριξε τόση βροχή, όση δεν είχα δει όλη τη χρονιά στην πρωτεύουσα. Το βράδυ εκείνο φιλοξένησα τον άντρα που χρησιμοποίησε το εσωτερικό μου σαν οχυρό ενάντια στον κατακλυσμό και την υγρασία. Οι υπόλοιπες μέρες κύλησαν ομαλά για όλους. Όταν τελείωσε η εβδομάδα στη Γη της Επαγγελίας, με ξαναφόρτωσαν όπως πριν και πήραμε ανανεωμένοι το δρόμο του γυρισμού.

Πριν κάποιες μέρες έκανα μεταμόσχευση δίσκου πλατό, ο οργανισμός που αποδέχτηκε το μόσχευμα και χαίρω άκρας υγείας.
Γεια χαρά.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Σχόλια.