2 Απριλίου 2015

γείτσες.

Αφού βαρέθηκε ένας ουρανός ολόκληρος να μας ξεπλένει ως είδος έξι μήνες τώρα, κονιορτοποίησε την άνοιξη εν μία νυκτί και την έβαλε να εισχωρήσει μέσα μας, δημιουργώντας δήθεν μικρόβια-τάχα μου ντε- εξωθώντας το εσωτερικό μας να ωρύεται και να αυτογδέρνεται, εκτοξεύοντας σταγονίδια με ταχύτητα μεγαλύτερη από εκείνη του σκότους προς πάσα κατεύθυνση.
Αυτά. 

ΥΓ. Ο χρόνος απουσίας από το ιστολόγιο είναι σαφώς δυσανάλογος από εκείνον της έκτασης της ανάρτησης και 
σιγά, ό,τι θέλω θα κάνω.