21 Αυγούστου 2016

σουκού μου

μπήκα να γράψω για το σαββατοκύριακο αυτό το οποίο κανείς δεν περιμάζεψε, μόνο καταπατήθηκε από έναν σέρβερ που δεν έλεγε να σηκώσει το βάρος της επιταγμένης αεργίας, κρύφθηκε πίσω ένα κομμάτι ματζόρε με ένα ντο που αρνείται να βγει αβίαστο και ξεφτιλίζει κάθε εισπνοή σε ένα μόνο τέταρτο του μέτρου κι έφτυσε εκείνο το κομμάτι φαγητού που τώρα ζει στον κάδο των αχρήστων.


και τι ήθελε; ενώ άκουγε thievery corporation να πηδήξει το σκοπό και να τραγουδήσει υπάρχωκιόσουπάρχειςθαυπάρχω στον χρόνο που τις Κυριακές τα μεσημέρια συνηθίζει να κοιμάται.

1 Αυγούστου 2016

~

Ήταν κάποτε ένας ο οποίος είχε αυτοανακηρυχθεί αφέντης.
Ελλείψει υπηκόων όμως είδε ότι δεν είχε πλάκα το αξίωμα.
Τα παράτησε όλα λοιπόν κι έγινε κοινός θνητός, νοίκιασε μάλιστα και σπίτι να μην ξεχωρίζει από τους άλλους.

 
 Εσύ παραμύθι, τι έχεις να πεις γι’ αυτό;