9 Δεκεμβρίου 2015

εορταστικό επεισόδιο

αντί για τούρτα μελομακάρονα

λευκοντυμένες τρίχες που συνεχίζουν να κοιμούνται κάτω από την κόκκινη βαφή

επαγγελματικό πάνικ ατάκ και τσάντα λαχανί για δώρο

32 (χρόνια) και σήμερα.


(η τάνια τσανακλίδου να πιάσει το μικρόφωνο)

7 Δεκεμβρίου 2015

milý deníčku

Σου στέλνω από τη χώρα των μυθιστορημάτων, τα πολύχρωμα σπίτια, τους σφιχτούς γιακάδες, τα γούνινα καπέλα, τις σαράντα-οχτώ διαφορετικές πυκνότητες ομίχλης. Ενάμισης μήνας νεωτεριστικής καθημερινότητας στολισμένος με άγνωστες λέξεις, δυσπρόφερτους φθόγγους και μπύρες. 

Πολλές μπύρες. Μαύρες, κόκκινες, κίτρινες, με μέλι, φράουλα, ροδάκινα, μέντα, μπύρες με μεζέ ή ξεροσφύρι, με γκουλάς ή σκορδόσουπα. 

Και οι άνθρωποι; Οι άνθρωποι χαμογελούν όταν τους χαμογελάς όπως οι περισσότεροι άνθρωποι. Επιστρατεύουν οποιαδήποτε τεχνογνωσία πάνω στην παντομίμα προκειμένου να σε βοηθήσουν, 

όλοι έτσι θα μου πεις; 
δεν ξέρω, ίσως το στατιστικό μου δείγμα να μην είναι αξιόπιστο αλλά ποιος νοιάζεται; (αυτός, 1-0)

Γνώρισα και νέα άτομα, από διαφορετικές χώρες, με διαφορετικές κουλτούρες, κάποιοι πίνουν τσάι νυχθημερόν, ενώ άλλοι ρεύονται ανερυθρίαστα για να δείξουν το πόσο απήλαυσαν το γεύμα τους. 

Οι περισσότεροι όμως κοιμούνται από τις δέκα.

Τα Χριστούγεννα εδώ; Ξύλινα σπιτάκια παντού, τύπου έλεγκαντ εμποροπανήγυρη, πουλάνε από πλεχτές κάλτσες μέχρι ακαταλαβίστικα εδέσματα.

Ο ντόπιος Αη-Βασίλης λέγεται Μίκουλας (το σίγμα παχύ, σαν να έχεις μπιμπίκι στη γλώσσα), έχει για ακολούθους του ένα αγγελάκι κι έναν διάβολο και στα άτακτα παιδιά δίνει αντί για δώρο, πατάτες και κάρβουνο.

Πήγα και στο παγοδρόμιο, φόρεσα τα παγοπέδιλα κι έφερνα την πίστα γύρω γύρω υποβασταζόμενη  από τα προστατευτικά

(υποσημείωση: μούντζα στον Αλέξη Κωστάλα).


Σε φιλώ, 
Na zdraví κι απάνω τούρλα.