16 Ιανουαρίου 2014

Βίοι Παράλληλοι.


Στο δρόμο για το σπίτι την ημέρα εκείνη συνάντησα κλωστές πολύχρωμες αδερφή μου και θυμήθηκα την αλλοτινή ζωή μας, τότε που ήμασταν δεμένες με σπάγκους στα χρώματα του ουράνιου τόξου, για τους άλλους πλήρεις μες στην κοιλιά της πανδαισίας και για το μέσα μας φυλακισμένες.
Όταν εμφανίστηκαν οι ιππότες με τα σταράκια αδερφή μου, ξυπνήσαμε από τη θολότητα της ψευδαίσθησης, θυμάσαι; Τώρα στον υπόνομο κατευθυνόμαστε προς τη χώρα των θαυμάτων, σαν σύγχρονες Αλίκες, βουλώνουμε τα αυτιά μας, κλείνουμε τις μύτες μας και χαμογελάμε απροσποίητα στα κουνέλια που μας συντροφεύουν. Τα κλειδιά δε θα τα βρούμε όλα αλλά θα ζήσουμε με τις επιλογές μας.



2 σχόλια:

  1. Ανώνυμος1/19/2014 3:46 μ.μ.

    "Τα κλειδιά δε θα τα βρούμε όλα αλλά θα ζήσουμε με τις επιλογές μας."

    αγαπάω.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Τα κλειδιά είναι εκεί που τα άφησες.

    - MC Θεόδωρος Σκαφιδάς.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Σχόλια.