31 Ιουλίου 2015

λόλα, να μία λύση

κι αφού εκείνος ο καταρράχτης δεν έχει κάποιο τέλος  -είχε ήδη αρχίσει να φαίνεται από το καλοκαίρι της κόλασης- ίσως τελικά να μην έχει νόημα να μαζεύεις τα νερά που δραπετεύουν με τη σκοροφαγωμένη σκούπα, αλλά να κάτσεις από κάτω του, να σε βρέξει μία κι έξω, να στάζεις από τη μύτη, τα αυτιά, τα νύχια και τις ρώγες κι ύστερα ψυχρολουσμένη να βγεις στον ήλιο του οποίου το μέλλον γνωρίζεις καλύτερα απ' τον ίδιο και να συγκεντρώσεις όλη εκείνη την αυτοαναφορικότητα στα φύλλα της τριανταφυλλιάς που μαραίνεται.

27 Ιουλίου 2015

βαβέλ

βλέπω κόσμο ημερολόγιο μου
κόσμο με κοκτέηλ στο χέρι και με σέλφι σε μπαράκια
να δημοσιεύει γκουρμέ απολαύσεις χτυπημένες από θαλασσινό αέρα
κόσμο που περιφέρει την ανεμελιά του σα σημαία
και το νεοαποκτηθέν λαδερό σώμα σαν προσωπικότητα
κόσμο που ζει μόνο στο ροζ ταφτά της φόδρας της σταχτοπούτας 
αγκαλιά με γραβατωμένους μονόκερους  
κόσμο που βουλιάζει στο φλεβίτη για ένα νέο άη φον

και θέλω να τους πιάσω απ'το γιακά
να τους ρωτήσω
δεν σας γαργαλάνε τον κερατοειδή τα αγγούρια;
στο σπίτι σας δεν έχει νέφος;

κι οι σχέσεις οι μεγαλωμένες δίπλα δίπλα,
σημαιοφόροι και παραστάτες σε κοινά εμβατήρια
που μοιράστηκαν ζουμιά, ιδανικά, κρεβάτια
τώρα με τι δύναμη να συγχρονιστούν που ακολουθούν ασύμφωνες πυξίδες;
αξίζει, πες μου, τον κόπο να μάθεις τις γλώσσες της βαβέλ για των αναμνήσεων τη χάρη;


"Αυτές τις καταστάσεις πρέπει να τις δέχεσαι φυσικά κι αβίαστα ", είπε ο γιατρός, 
"όπως δέχεσαι τα φύλλα που πέφτουν τον Οκτώβρη"
και συνταγογράφησε μία ώρα ελεύθερο, δύο ύπτιο και μιάμιση πρόσθιο. 






4 Ιουλίου 2015

χθες

μαμάδες - μπαμπάδες - γιαγιάδες -παιδιά
αυτοκόλλητα στο πέτο και ιδρώτας στο μέτωπο
πιστεύουν - ελπίζουν - διασκεδάζουν - περιφέρονται
αγανακτισμένοι και περίεργοι
με κλεμμένη αξιοπρέπεια ή με τόκο δανεισμένη
"που μας πηγαίνει αυτό το τρεχαντήρι;"


*ένα κορίτσι βάφει τα χείλη της κόκκινα | ένα αγόρι της χαμογελά και τη φιλάει στο μάγουλο
καθρεφτίζονται στο τζάμι του διπλανού αυτοκινήτου*

1 Ιουλίου 2015

φευ




ιούλιος 2015
πανικός παντού,
ολγατρεμίτσες και πρεντέρηδες φέρουν απόψεις που μυρίζουν νοθεία, ο τρόμος, ο φόβος και το κακό συναπάντημα, πολιτικές τοποθετήσεις λουόμενων avec κοκτέιλ, έντεκα εκατομμύρια δίκια συσσωρευμένα σ' ένα κράτος κατάρρευσης παλεύουν να πείσουν ανυποχώρητα, μέσα μαζικής μεταφοράς γεμάτα σχιζοφρένεια, φιλίες βυθισμένες στην ειρωνεία, επισημοποίηση διχασμού, παύση μισθοδοσίας, συνειδητές απόψεις πεθαμένες κάτω από την πίεση μαινόμενου πλήθους,
βροχή και χώμα έξω απ' τα σπίτια, μέσα στους καναπέδες, στα λαρύγγια και στο στήθος, 
ανταποκρίσεις από κάθε γωνιά της γης, απ' την Αφροδίτη και το Δία,
άρθρα, συνεντεύξεις, καταπέλτης γεγονότων, άγχος μανούλα μου,

μου λείπει ο αδερφός μου και η ηρεμία μου

ιστορία ξέρνα τα μελλούμενα, όχι άλλες αεροβασίες, μη.